مثبت ­اندیشی همان مثبت درمانی است و این معجزه قرآن است که فرمود: وَ اَمّا بِنعمَه رَبِّکَ فَحَدِّث!

تلقین مثبت مهم­ترین چیزی است که روانشناسان در درمان انسان از آن کمک می­گیرند. شما آنگاه که با شخصی روبرو شوید و به او بگویید که حالش بسیار خوب است، این تلقین ناخودآگاه او را تحت تاثیر قرار می­دهد و نوعی لذت و حرارت در وجودش می­دواند و در نتیجه قوای جسمی او به بهترین وجهی وظیفه خود را دنبال می­کند. همان­گونه که تلقین تیره­بختی و توضیح و بسط شوربختی­ها که همان منفی­بافی است می­تواند تا حد ایجاد سرطان پیش برود! از کشفیاتی که درباره خوش­بین بودن و مثبت­اندیشی در علم پزشکی به دست آمده این است که کلسترول (نوعی چربی) ماده ­ای سمی است و در بدن به وجود می­آید و در شریان­ها رسوب می­کند و در نتیجه امراض فراوانی از قبیل انسداد شرایین و نارسایی قلب و ناراحتی­های سینه و سکته قلبی به وجود می­آورد که علت آن اغلب کارهای مداوم فکری و کوشش­های مریض­ گونه و تکرار تصور منظره ­های مصیبت­هایی است که برای انسان پیش آمده است.

پزشکان، بیمارانی را که به کلسترول بالا مبتلا هستند توصیه می­ کنند که بکوشند تا در خود شادی و سرور بیافرینند و جالب اینکه گفته­ اند بهترین راه پیشگیری از ابتلا به آن، خوش­بینی و خوش­رویی و یادآوری نعمت­های موجود و حالات مطلوب  است. کسی که تصمیم گرفت آیه فوق را شیوه خود بگیرد، دیگر از کمبودها شکوه نمی­ کند و اگر عضوی بیمار شد بر سلامت باقی اعضا شاکر می­ شود. هرگاه نیمی از لیوان آرزوهایش پر باشد بر آن سپاسگزار خواهد بود و مانند بدبین­ها، بر نیمه خالی آن زانوی غم در بغل نخواهد گرفت و اشک حسرت از دیده نخواهد ریخت و انگشت حسرت به دندان نخواهد گزید؛ البته انسان مثبت­ اندیش از یاد نعمت­ها غرور و خودبرتری را منظور نمی­ دارد که آن نیز خود مرض دیگری است، بلکه او در هر حالتی باشد شاکر است و به نزد مردم شکوه کاستی­ ها نمی­ برد و آثار نعمت و رفاه را در خود و خانواده­ اش ظاهر می­ سازد و با انفاق به دیگران، به ویژه محرومان، شادی خود را به آن­ها نیز منتقل می­ کند و چند برابر آن شادی به خود او برمی­ گردد.

دکتر والترمور می­ گوید: روزی دانشمندی در سخنرانی خود دستور داد روی تخته سیاهی کاغذ سفید بزرگی نصب شود و سپس خود وی نقطه کوچکی در وسط آن ترسیم کرد. آنگاه رو به حاضران سوال کرد شما روی تخته سیاه چه می­بینید؟ اکثر آن­ها پاسخ دادند ما نقطه سیاهی می­بینیم. آن دانشمند گفت: چطور شد که شما کاغذ سپید بزرگی را که یک سوم تخته سیاه را فرا گرفته نادیده گرفتید و فقط نقطه سیاه کوچک نظر شما را جلب کرد؟ وی افزود این راه دعوت به سلامت و سعادت و خوشی است. سپیدی­ها را باید دید و سیاهی­ها را ندید. این عمق کلام قرآن است که فرمود: وَ اَمّا بنعمه ربک فحدث.

جالب اینکه دکتر سرهنینگ اوجیلفی جراح انگلیسی می­گوید: احساس سعادت و مثبت­ اندیشی ممکن است امراض را بدون درمان شفا بخشد. این طبیب 44 سال مداوم به کار معالجه سرطان مشغول بوده که نتیجه تجارب خود را چنین بیان می­ کند: شخص مثبت­ اندیش دچار سرطان    نمی­ شود. او می­ گوید: در مغز انسان مرکز معینی وجود دارد که رشد سلول­ های بدن را با ترشح نوعی هورمون در خون، به طور دقیق  کنترل می­ کند و از این مرکز فرماندهی به سایر سلول­ های بدن رهنمودهای لازم داده می­ شود و ثابت شده که این رهنمودها تا هنگامی به آگاهی و دقت انجام می­ گیرد که ذهن از آرامش کامل برخوردار باشد، ولی اگر ذهن فرسوده و خسته باشد دستورهای این مرکز به سلول­های جسم، مضطربانه و ناهماهنگ ابلاغ می­ شود و در نتیجه انقسام و تکاثر غیرطبیعی سلول­ها را موجب می­ گردد و زمینه پیدایش سرطان مساعد می­ شود. قابل توجه اینکه این سوره مبارکه همه­ اش درباره همین مثبت­ اندیشی­ ها و برشماری نعمت­ هایی است که به انسان رسیده است. آنجا که فرمود: ای محمد!  خدا تو را دوست دارد؛ آینده تو بهتر از حال است؛ خدا آن قدر به تو نعمت خواهد داد که خشنود شوی؛ به یادآور که یتیمی بودی پناهت داد، نمی­دانستی و تو را آگاه نمود، و نیازمند بودی تو را غنی کرد، پس تو نیز این نعمت­ها و شادی­ها را به دیگران منتقل کن و از این راه وجود نعمت­ هایت را حدیث کن.

ماهنامه دلتای مثبت